Naar de middelbare school en omgeving

De ULO van de Bandoengse School Vereniging

Gisteren hebben we dus een tochtje gemaakt naar Tjihapit. Vandaag hebben we de tocht vervolgd naar de Molukkenbuurt. De straten hebben in deze buurt namen van eilanden uit de Molukken. Jalan Ceram, Jalan Flores  Jalan Ambon. In deze laatste straat stond onze Mulo. Het is nog steeds een middelbare school. Hier hebben mijn broer en ik op school gezeten. Mijn broer Ben 4 jaar en ik drie jaar. Het laatste jaar zat ik in Jakarta op school. De Carpentier Alting Stichting of kortweg De Cas. Op deze school  heb ik mijn eindexamen gedaan .

Examenpakket Wiskunde B

Ik koos in mijn examenpakket  wiskunde B . In Bandoeng werd ik niet toegelaten tot de B richting. De wiskundelerares  Mevr. van Leeuwen (mevrouw Ieks - de letter X spreekt ze uit op z’n Duits) vond het niet goed. Ik had volgens haar geen aanleg voor hoeken en snijpunten van lijnen en al dat gedoe. Nu lagen wij beiden elkaar persoonlijk niet zo goed.. Ik zat op de eerste rij in de klas en kon van haar speekseldruppels genieten......Maar dat is niet het ergste. Ze stonk naar sterke drank! En dat iedere maandagmorgen om 07.30. Blijkbaar kon ze aan mijn gezicht zien, dat ik dit vreselijk vond. Dit werd alleen maar erger toen ik op zondagavond langs haar huis fietste en haar door een open staand raam uit een groene langwerpige fles (Bokma jenever?) zag slokken. Dat wordt morgenochtend weer genieten dacht ik.

Geschiedenisles van Hr Stam

Maar goed. In die drie jaar heb ik les gehad van andere leraren die bij mij belangstelling voor natuurkunde (meneer Walstra) , aardrijkskunde ( van Rossum) , geschiedenis ( meneer Stam) gaven. De laatste kon heel beeldend zonder multimedia hulpmiddelen heel boeiend de periode van de Batavieren tot en met Napoleon vertellen. Ik kan nu nog sommige gedeelten uit zijn lessen oplepelen. Vooral de verhalen over de dogen van Venetie tijdens hun braspartijen. “ Als ik  jullie vertel wat er allemaal tijdens die feesten gebeurde dan krijg ik ruzie met jullie ouders ..... “ en hij keek de klas in met zijn blauwe twinkelende ogen. “ En dan het eten van de dogen van Venetie ...... makan,makan. Je moest eens weten! Hoeveel korrels rijst  heeft een bord nasi goreng? Hoe hoog is die berg nasi? Maar dan is het geen beraskorrels (rijstkorrels). Maar vinketongetjes ......! En dan "" (nog niet genoeg hebbend): Ze staken de vinger in  de keel en dan .... Volgt het  kotsend geluid. Is dit niet beeldend gedaan? Met inbreng van de lokale taal en bekende concrete zaken.( Meneer Stam heeft jaren in Indie gewoond en spreekt vloeiend Soendanees) De geschiedenis van Jeane d’Arc heeft bij mij een onvergetelijke indruk achter gelaten. “ Dat meisje werd gebakkard (geroosterd ...). "Adoeh, ampoen". ( Hoe vertaal je dit, weet ik niet.  Misschien:  Lieve help!) Bahasa Indonesia geeft veel betekenissen aan een paar simpele woorden. Alleen moet je het op een bepaalde manier uitspreken.

Aan deze dingen dacht ik toen ik voor de school stond. Ook aan mijn “handeltje”.

Waar bestaat dit uit?

Ik heb ooit een akkefietje uitgehaald op school en kreeg strafwerk. Meneer Stam was de directeur van de Mulo. Bij hem moest je je altijd melden. Standaard straf is dan: Hoofdstuk 1,2 en 3 uit het boek vaderlandse of algemene geschiedenis  overschrijven.(ja tweesoorten geschiedenis! Maar de inheemse .....????? Die leerden we niet!!.

Wat moest ik doen als strafwerk? Een goedang (schuur) opruimen. En wat vond ik in die  schuur? Stapels ingeleverde strafwerk Hoofdstuk 1,2,3.

Bingo! Ik heb hele stapels mee naar huis genomen en niet in de papierbak gegooid. De papierbak heb ik niet gevonden ...Iedereen kon tegen een kleine vergoeding een portie “strafwerktijd” kopen. "Boleh toh?". Goed ja!

Gek die herinneringen kwamen boven in die paar minuten dat ik daar stond ......

Verder geslenterd langs hotel Flores Gallery. Hier waren we in 2016. en dronken we thee. Hier hebben we thee gedronken met "pisang goreng' (gebakken banaan). bestelden dit. We bestelden dit nu ook.Na een half uur wachten zei de pembantu  keukenhulp : "Pak, pisangnya sudah kosong. Maaf ja". Meneer we hebben geen pisang. Vergeef het ons. "Ja soedah laat maar" (OK laat maar). Toen gingen we verder lopen.

Iets verder van de school ligt het sportveld waar ik veel  gevolleyed en gehonkbald heb. Weer kwamen tientallen herinneringen bij me op. De gymlessen van meneer Schmied met zijn Jawa motorfiets. De sportmiddagen met ? Caspel als sportleider van de school. Hr Schmied hield zijn middagslaap en een van ons haalden de sleutels van het materiaalhok  bij hem thuis op. Dit was lachen. Hr S in pyama net uit  bed te zien.

Het sportveld is nu een sportcompex met klimtorens en al. Dichtbij staat de jaarbeurs uit de jaren 30. Gebouwd in Art Deco en Jugendstill. Alleen is er niet veel van de beeldengroepen te zien. De griekse torso’s hebben ze achter hoge muren “ aangekleed”.  

Het begon te "mendungen" (bewolken) maar we hebben nog geen regen gevoeld.We hebben een Blue bird taxi opgesnord. De chauffeur heeft net zijn rust gehad zegt hij en we stappen in. En voor Euro 1.30 bracht hij ons naar het hotel.

 De volgende morgen: Avondeten in jalan Cilaki

Het avondeten gisterenavond was bijzonder. We aten in seafood restaurant Cilaki. Ja in de straat waar wij gewoond hebben. Wie heeft dat gedacht.

Dit restaurant heeft geen poespas stijl: jatihouten tafels, eten bestellen.Klaar.Nog net geen TL balken als verlichting. Mijn neef Adry Moal was bij ons. We bestelden allen nasi goreng. Verschillende soorten. Nasi goreng Salmon (ja,ja voor Kaatje) , Adri koos nasi seafood (verschillende garnalen , calamares en schelpdieren) en voor mij  nasi goreng asin (met gezouten vis; "sekali sekali mag wel" aldus Kaatje, vooruit maar een keertje "boleh", mag het wel).

Maar de hoeveelheid die je kreeg! Stel je een groot pizzabord voor met een hoop nasi erop . Toren hoog. Wel 20 cm misschien meer. Adoeh. Ken niet op deze. Wat ik nooit doe :ik heb een gedeelte laten staan....... Bovendien was het te zoutig. De zalm nasi was enak ( lekker) zei Kitty. En dan is het goed.

Wat niet goed was : ‘s Nachts ben ik wakker geworden van de dorst. Dus voortaan moet ik  uitkijken wat ik eet.

Ondertussen heeft reisleider Kitty  al in boeken gesnuffeld  waar we  naar toe gaan. Ik denk naar het centrum: bitterballen eten bij Maison Boogerijen. Dit was het trefpunt van de theeplanters in de "goede oude koloniale tijd Tempo Doeloe".