Slenteren naar Tjihapit

De wijken en gebouwen

Ons hotel Tibera ligt in de wijk Tjihapit in de rivierenbuurt . Het Soendanese Tji betekent rivier. Dus de namen  van de grote straten beginnen met Tji......Tjitaroem,Tjilaki, Tjibeuning etc.

In mijn verhaaltjes ben ik niet consequent in mijn schrijfwijze van indonesische woorden. Ik volg vaak de oude spelling. Tegenwoordig wordt oe als u geschreven net als in het duits . Tjimahi wordt geschreven als Cimahi. Dus Ci = Tji. De J  wordt uitgesproken als Dj. Ik probeer de oude schrijfwijze te volgen. Maar het lukt niet altijd. Maar geef neks als maar geef geluid. Ja?

Gisteren (maandag) hebben we een rustige dag gehouden. Lekker in de kamer en in de lobby van het hotel. Jalan Cibeuning Selatan (Djalan Tjibeuning). Selatan is Zuid. Er is dus ook een Noord Jalan Cibeuning. Deze twee straten vormen samen een lang gerekt park  Dit park heeft heel veel bomen die misschien wel 100 jaar oud zijn. Het zijn heel mooie bomen. In dit park bevindt zich ook de stads planten kwekerij en  de plantenmarkt. Hier kun je allerlei planten kopen. Cambodja, de typische balinese bloem met  gele bloemen of rode maar ook de kerstroos die nog rood zijn. Het is een  beetje vreemd voor ons. Vele planten en bloemen die bij ons in een pot of vaas staan zijn hier heggeplant. Zoals strelitsa en andere potplanten.

Bandoeng heeft nu een burgemeester die frisse ideeen heeft. Zo heeft hij heel veel verbeteringen aangebracht die de stad weer zijn allure als bloemenstad terug moet geven.

Eerst is hij begonnen om zoveel mogelijk "waroengs" (verkoopstalletjes) op te ruimen op parkjes en pleinen. Op die plaatsen heeft hij heel veel groen en bloemen laten planten. De regerings en openbare gebouwen zien er geweldig verzorgd uit. Ik heb nog nooit  zoveel  strak geschoren heggen gezien. En de muren mooi wit geverfd.

Wat ook onder handen genomen is het volgende. Bandoeng staat al bekend als een van de beste Art Deco steden ter wereld! Beter dan  Miami in Florida en Napier in Nieuw Zeeland. Hier staan heel veel gebouwen die Art Deco stijl. Ze hebben versieringen in ornament vorm of zijn voorzien  van glas in lood ramen. Hier staan ook veel Jugendstiel gebouwen . Het jaarbeursgebouw uit ca 1939 is daar een voorbeeld van.

Wij wilden graag al die gebouwen  zien. Dat doen we later in de weken nog wel. Deze dagen heb ik heel veel last van jetlag verschijnselen. Heel veel slaap en gauw moe. Maar toch tippelen we best veel vind ik. Alleen gaat dat lopen op zijn Indonesisch. Kun je je rijstvelden of een sawah complex voorstellen? Voor de waterhuishouding van die perceeltjes worden smalle dijkjes aangelegd . Dit zijn "galangan". Als wij lopen doen we dit alsof wij op de galangans lopen. Achter elkaar. Het troittoir gedeelte is te smal of gedeeltelijk gehavend om met zijn tweetjes naast elkaar te lopen . Aan de beroemde Jalan Dago  kun je gemakkelijk naast elkaar lopend flaneren. Om de 200 meter staan zelfs stoeltjes van gebogen staal om lekker uit te rusten en zittend naar de eindeloze stroom auto’s en motoren te kijken. Toen we eergisteren daar waren kwam er nog  ( hoog bezoek) langs. Met escorte a la USA. Motoren met sirene en flapperende lampen. President Jokowi was op campagnetoer in de stad. Verkiezingstijd.

Wat hebben we gisteren gedaan?

"Jalan jalan" ( leuk he twee maal hetzelfde woord om een herhaling of meervoud aan te geven?) Jalan is lopen maar ook straat. Dus gisteren hebben we geslenterd langs mijn schoolroute naar  pasar Tjihapit. Maud, van deze wijk  is niet veel meer  over. Het is erg vervallen. Oude glorie. Zo hier en daar herken ik nog de winkeltjes van vroeger. Bij sommige is het alsof de tijd heeft stilgestaan. Wat vroeger een djeroekstalletje (citrusvrucht ) was is het nu nog. Het is nu ramboetan tijd en deze vrucht wordt overal verkocht. Ramboetan is een vrucht met een afpelbaar vruchtgedeelte om een pit heen. De buitenkant is rood en ziet er  zacht stekelig of harig (ramboet = haar) uit . Net een kastanje. Ik heb het nog niet gekocht. In verband met de onrust in mijn spijsverteringskanaal wil ik voorzichtig zijn met het eten. Kitty slaat zich wat het eten betreft er goed door heen. "Tetapi tidak pedas ja!" (Maar niet heet (pedas = heet) . En ze zwaait hierbij met haar hand. En men begrijpt haar!  Zij krijgt te behappen eten.

Het avondeten wilde ik eigenlijk doen op de plek waar vroeger de studenten “op de pof aten”. Maar die tentjes waren dicht. Waarom weet ik niet. Maar we vonden  een andere kedai  of warung (winkeltje) waar je kunt eten. Alleen soendanees eten. "Juga tidak pedas". We hebben dus ook niet hete gerechten besteld. Kitty heeft sajoer assem (zoet sure soep lekker fris zegt Kaatje).  En ik nasi met zoete "ayam bakar manis" . Zoete geroosterde kip.

Langs de kant van de weg naar het hotel - ca 3 kilometer lopen - staan nog veel stalletjes. Veel eetstalletjes maar ook die allerlei spullen verkopen. Oude en nieuwe. Ook veel gesloopt materiaal als autoradio’s, buizen tv’s, luidsprekers. In 2016 waren we hier ook  en waren er nog meer. Maar door de stadszuivering acties is het aantal sterk verminderd. We hoeven dus minder galangan te lopen.

Even iets over het weer.

Er heerst hier een lekkere temperatuur. Het is wel bewolkt en ca 25 graden en ‘s avonds 20 graden. Je hoeft eigenlijk geen trui aan te doen. Het is nu 16.00. Het begint ietsje donkerder te worden. Ik denk dat het in Lembang regent. Lembang ligt  ca 10 km noordelijker  en  hoger dan waar wij zijn regent het en daar is het ook  veel frisser. Onze kinderen en kleinkinderen kennen het hotel dat in Lembang ligt. Poetri Goenoeng , De Berg Prinses. We zijn nog niet Naar Poetri Goenoeng het hotel van oom Ot en tante Juul geweest. Ik denk, dat het na hun overlijden van beiden verkocht is. 

Hier in Bandoeng regent het nu zachtjes. "Gerimis" motregen. Dus zo hard regent het niet. Gaat het harder regenen? Pas om 16.00 zegt weervrouwtje Kitty. We gaan dus weer "jalan jalan". Waar naar het hotel "Ach tidak penting" .Ach het is niet belangrijk.

Even een vraag aan Maud Tyahahu.

Maud  nda tau waar precies het huis van familie Manoch is. (Wat een zin! Indisch) . Voor de niet ingewijden: Onze familie en andere komen altijd in dit huis bij elkaar om lief en leed met elkaar te delen en te ngobrollen (kletsen). Stond het op een hoek? "Saja soedah loepa". Ik ben het vergeten.