Van Jogja verder naar Bandung

Ons bezoek aan het verkoopcentrum of mall heeft Kay een voordeeltje opgeleverd. Voor een minder dan de prijs in Nederland heeft hij een drietal mooie poloshirts kunnen kopen. Maar het heeft ook een keerzijde: Misschien heeft hij in de winkel zijn zonnebril op sterkte glazen laten liggen ......Hij is de bril tenminste kwijt.

Na het winkelen is het een kwestie van van de foyer oversteken en we stonden in de Pizzahut! Dit is natuurlijk iets voor Kay: Eerst Starbucks en dan Pizzahut. Hij bestelde een van de grootste pizza’s die er te koop was. De pizza eter deed zich te goed aan dat enorme ding. Ikzelf bestelde een veel kleiner exemplaar. Maar het eten van deze pizza heeft me geen goed gedaan. In de loop van de dag voelde ik me niet goed. Misschien speelt de warmte en de vermoeienissen van al dat tempel en kratonbezoek een rol. Maar ik moest een paar dagen het bed houden. Een opgeroepen arts onderzocht mij en schreef medicijnen en antibiotica voor. Ik moet zeggen dat ik me na een paar dagen beter voelde. Dit is ook nodig omdat we over een tweetal dagen weer naar Bandung terug reizen. Gelukkig blijven  de koortsaanvallen uit.

De reis naar Bandung maken we met de trein. Deze keer dus geen billen bij elkaar knijpen om de rijstijl van de medeautomobilisten. De reis duurde 8 uur en voerde ons door een enorm mooie streek. Helaas heb ik er niet veel van opgenomen omdat  ik nog versuft was door de medicijnen van de afgelopen dagen. Het hotel in Bandung hebben we al besproken. Dus hier kan ik uitzieken. Kay en Kitty konden nog een aantal plekken van de “ wat te doen lijst” van Kay afwerken. Dit terwijl ik in bed lag. Als dit uitzieken lang duurt betekent dit wel dat ik niet mee kan gaan naar Jakarta om Kay  uit te zwaaien. als hij naar Nederland terug vliegt. Dat deed zijn oma en mijn nicht Sylvie Moal ging met haar mee. Er deed zich een probleem voor. In verband met de presidentsverkiezingen zijn er geen retourtickets Bandung-Jakarta te koop ook niet in de voorreservering. Dus ze moesten beiden overnachten in een passantenhotel boven het centrale station Gambir. En dan pas de volgende dag terug   naar Bandung reizen.

Na het vertrek van Kay naar Nederland heeft er bij ons een ommezwaai plaats gevonden. Een langer verbijf in Bandung vonden we niet leuk meer. Alle plaatsen die ik heb willen bezoeken en belopen hebben  we bezocht. We besloten de uitnodiging van Adrie en Sivie - mijn neef en nicht - aan te nemen en weer naar ons voorouderlijk huis in Cimahi te gaan.

Hier hebben we de dagen rustig doorgebracht met lezen en genieten van de tuin. Zelfs het koor van een vijftal moskeezangers die gelijkertijd bezig zijn met oproepen tot gebed  beginnen we normaal te vinden. Ook genieten we van de groep - 14  - ganzen die in de tuin rond lopen. Ik probeer zoveel mogelijk mee te hobbelen maar in het begin valt  het niet mee. Maar langzamerhand gaat het beter.