We verhuizen naar het voorouderlijk huis Pasar Kumeli 55

We gaan vandaag hotel Tibera verlaten En gaan naar Cimahi. Naar Pasir Kumeli ons voorouderlijk huis. 

We moeten om 12.00 uitchecken. De koffers zijn gepakt door Kaatje . Zij weet precies waar wat zit. In de vier koffers en twee tassen. Ik mocht alleen de dingen aanreiken en op het laatst de koffers dichtritsen.  

Toch hadden we  een probleempje. Bij het ontvangen van de was uit de hotelwasserij kregen we de verkeerde kleren terug. En de koffers moeten dicht.  Maar het probleem is zo opgelost. Er waren twee waszakken verwisseld. Een speciale koerier heeft onze was nog bij de waszaak opgehaald op zijn supersnelle Yamaha 125 cc. Dus de koffers kunnen dicht. Intussen is Aris een neef van mij gekomen om ons goedendag te zeggen.

Je moet je de volgende situatie voorstellen . We zitten in de foyer van het hotel. Kitty, Aris mijn neef en ik. In ons gesprek worden drie talen gebruikt "tambahan empat" (soms wordt een vierde toegevoegd nl. Bahasa Indonesia ). Kitty en Aris spreken engels met elkaar, Aris en ik spreken duits met elkaar om hem te laten oefenen in het duits te communiceren. Als mijnbouwkundig ingenieur kan hij een baan in duitsland krijgen. Hiervoor heeft hij bij het Goethe Instituut in Bandung een cursus duitse taal gevolgd. Ik moet zeggen, dat hij het goed doet. In duitsland werken heel veel indonesische afgestuurden. Maar goed, tijdens het gesprek kreeg ik de indruk, dat hij er ook zeker van wil zijn dan we goed in de Blauwe Bird taxi gestapt zijn. Zo zijn de leden van de familie Moal. "Tangung jawab untuk tamoe". (Ze voelen zich verantwoordelijk voor hun gasten) . Lief he?

Daarom gaat mijn nicht Sylvi mee naar Jakarta als we Kay gaan afhalen van het vliegveld. . Samen in de Argo Parahyangan Eksekutif. Heen en terug 6 reisuren. De wachturen moet je er nog bij optellen.  

Het was toch weer een belevenis om met beide voeten op de "tanah nenek mojang"  (voorouderlijke grond ) te staan. Als kind van een jaar of zes of zeven heb ik in de jaren 40 heel veel in de grote tuin rondgerend. En veel  in de buurt beleefd. Zeker als buitenkampers - onze familie zijn niet geinterneerd, leefden buiten het kamp -  tijdens de japanse bezetting. Voor mij is het toch bijzonder weer hier te zijn. Ik voel me hier thuis en Kitty ook. Zij ommong (praat) al aardig mee. Ik ben blij, dat onze kinderen en kleinkinderen hier ook zijn geweest. De klimbomen staan er nog en zijn gegroeid. De tuin is zo groot dat er een tweede kleiner huis op staat, "rumah jaga" die bestemd is voor diegenen die (tijdelijk of permanent) geen huis hebben.Een andere neef Johnny Moal komt in juni hier wonen. Hij is gepensioeneerd en komt hier  met zijn vrouw Repsta.. Op die manier wordt er recht voldaan aan de wil van onze voorouders: Kom hier wonen als je geen huis hebt. Daarom mag de grond ook niet verkocht worden. Nooit .

Wij moesten wel wennen aan het dorpse karakter. Onder andere douchen met koud water. Leiding water opvangen in een bak en met een "gajoeng" (schepbak) over je lijf  leeggooien. Dit noemen ze "mandi cowboy" . Heb je ooit in een western zo’n koedrijver zich zien wassen? Zuinig zijn met water. Hoewel hier is genoeg water. Vooral in de "natte moeson" maar toch is “hemat aer" - zuinig met water omgaan het huisdevies. Maar je mag zoveel water gebruiken als je zelf wilt hoor. Na de eerste schep koud water - koude kwelling-  zijn de volgende scheppen echt lekker verfrissend.

Dus mensen, als je komt ...... Maar lekker fris is het wel dat “siram “ ( met een bakje water overgieten over je lijf). Het bespaart wel water.

Verder kunnen we ons indenken wat een gruwel het is voor de mensen die rondom Schiphol wonen. Dit huis ligt namelijk precies in het verlengde van de start /landingsbaan van het vliegveld Hussein- Sastranegara. Sinds een een paar jaar is het een International  burger Airport. Dit betekent dat hier behalve met binnenlandse maatschappijen zoals Air Asia vluchten  uit Singapore, Vietnam en zo binnen en uit vliegen.

Maar gelukkig zijn het kleinere vliegtuigen Airbus 320 en zo en geen Tripple 7. 

Een andere verandering ten opzichte van het stadse Bandoeng is het gewekt worden om 05.00 door de voorganger van de moskee. Subuh de moskee gaan het eerste gebed bij het opkomen van de zon. Ik weet niet of er dan al mensen naar de moskee gaan.Het is donker. Dus snel verder"tidoer "(slapen).

Vandaag houden we ons rustig. Acclimatiseren. Wennen aan het dorpse leven met het geluid van high tec vliegtuigen en het gesnater van de ganzen en het gefluit van een “huis vogel” in een boom Ik heb de vogel nog niet kunnen zien.Dus ik weet niet hoe hij/zij eruit ziet. Wandelen doen we later.

Kitty is nu op dit moment de dertien ganzen in de tuin aan het filmen. Die mogen in bad. Wat een gesnater van plezier. Een van hen is duidelijk de leider. Ikke eerst! De rest volgt."Loetjoe"(grappig).

Buiten is het droog,het is bewolkt maar het is niet koud. Strakke blauwe luchten ... heb ik hier nog nooit gezien. Altijd mendung ( bewolkt, grijze of licht blauwe luchten.)

En nu ga ik lekker jamboe kloetoek (guave eten). En “dragon fruit” (?????).

Tot de volgende keer.