Dag Bandung Sampai lain kali

Sampai lain kali - Tot de volgende keer.

Maar eerst moeten we thuis komen. Corona perikelen?

Op  10 maart kregen we een alarmerend bericht van Klantendienst van de KLM: Uw terugreis is gecancelled!  

Mooi! Wat nu?
In het resort in Sanur konden we naar BVN kijken. Dat was een week gelden (ca 2 maart). Daar keken we naar een Intervieuw - Nieuwsuur- over de corona perikelen die in Nl opborrelden. Met Brabant als broeinest van de verspreiding. Skivacantie terugkeerders en carnaval vierders speelden een rol. Minister Bruins had moeite om het woord te voeren. Maar goed , voor ons is het een “ver van mijn bed show”. Het zal wel overwaaien dachten we. En  schakelde over op de nationale indonesische TV en zagen  de nieuwsuitzending uit Jakarta. Het betrof het terughalen van Indonesische staatsburgers uit China en de te nemen en reeds genomen maatregelen. Als voorlopige opvang werd een eiland ten oosten van Singapore gekozen. Daar is een militaire vliegbasis. Daar kunnen de mensen in quarantaine. Grote paniek onder de lokale eiland bevolking. Maar dat werd gesust. En de vliegtuigen haalden de mensen op.

We realiseerden ons dat de ellende ook naar Indonesie kan overwaaien. We vroegen ons wel af wat dat voor Bali zou kunnen betekenen. Europese toeristen vlogen bij honderden per dag Bali binnen. Die hebben misschien ook iets onder de leden. Maar er heerste totaal geen opwinding op  Bali. Zeker niet onder de toeristen die we spraken. Wel had een stel vraagtekens geplaatst bij hun terugkeer mogelijkheid naar .... China. Ze werken daar op een universiteit en hadden tien dagen vacantie geboekt. Naar Kuala Lumpur en Bali. En niemand kwam China binnen. Ze waren druk hun terugkeer mogelijkheid aan het regelen. Wij dachten, ach geen paniek , wij komen wel thuis......... Het zal wel over waaien..........

Mondkapjes dragen  en sociale afstand houden? Daar is geen sprake van.

Tot het KLM bericht in ln onze inbox kwam:

KLM: Vlucht gecancelled. Wij doen moeite om een oplossing te zoeken.

Twee dagen hoorden we niets. Twee  dagen later op  13 maart kregen we een bericht over de nieuwe vlucht. Die vindt een dag later dan de geplande datum plaats. Wat waren we opgelucht. Want via internet hielden we de stand van zaken in de gaten. En de toestand  veranderde  binnen het uur in nederland en in de hele wereld. Toch bleef het rustig in Bali. Wel vermeden we zoveel mogelijk contacten met anderen. Behalve met Made onze chauffeur. We maakten na mijn verjaardag geen uitstapjes meer.

13 maart Vlucht naar Bandoeng.

Hierover heb ik een kletspraatje gehouden in schriftvorm.

Verblijf in Bandoeng. Deze was toch anders dan in andere jaren. Dit komt mede door het regenachtige weer en de corona maatregelen. Ontsmettingsmiddelen en mondkapjes zijn nergens te koop. Wel is het zo, dat als je een winkel of restaurant binnen loopt komen  ze je met een drukflesje ontsmettingsmiddel begroeten. Die flesjes zijn er wel maar zijn niet verkrijgbaarvoor paerticulieren.

Dit betekent dat we een paar activiteiten  niet kunnen uitvoeren.  Zoals een rondrit met een hop on hop off bus bij boorbeeld. Ook hebben we afgezien om in mijn geboorteplaats in het familiehuis te slapen bij mijn.neven en nicht. Hoe noemen ze dat? Social distancy.

Ja, deze week zijn de scholen hier ook gesloten.  Het is rustiger op straat dan op andere dagen.

24 maart 2020 .

 We maken toch een uitstapje naar de stad . Naar de bekende winkelstraat Braga en naar: Hou je vast!  Parijs van Java. Dit is een heel groot winkelcentrum. Alleen is het niet in de hoogte gebouwd. Maar met “parijsachtige straatjes”.  Kaatje wilde me persee ( hoe schrijf je dit?) iets kopen voor 7/3/2020. Tegenspartelen heeft geen resultaat. Wat het is geworden? Vertel ik niet. “Sedih hati”! Weemoed. Ik moet afscheid nemen van een paar dingen die ik al jaren bij me heb gedragen....... Eindelijk zegt Kaatje. En ik zeg: Waar is het voor nodig. Dat zijn “ kenangan” (herinneringen). Wanneer gebruik ik de nieuwe?

Ik ga eindigen.

Mensen, als laatste wil ik eerst ook namens mam Wanda bedanken voor haar uren hangen aan de KLM telefoon om zicht te krijgen over de repatrieringsvlucht van Jakarta naar Amsterdam. Wij zijn gelukkiger dan anderen die ergens gestrand zijn en (nog) niet naar huis kunnen. Zoals alle Gilli Trawangan gangers die niet met de boot naar Lombok of Bali terug kunnen. Wel met een ferryboot als zij vaart .... Maar tussen Gilli Trawangan en Lombok vaart geen ferry .....

Verder wil ik alle enduro lezers bedanken voor het welwillend lezen en schrijven van commentaren.

We voelen ons goed. Geen corona verschijnselen maar ik heb wel een “peroet gemboeng” - ( volle buik). Gisteren hebben we namelijk ons laatste seafood dinner gehadin een restaurant dat in de straat waar ik gewoond heb staat voor ik naar negeri belanda ging.

Jalan Cilaki. Toeval? Is dit de laatste keer dat ik deze straat  en ons oude huis zie?  Het staat tegenover het restaurant. Nog even in me opnemen. Wat ziet het er verchrikkelijk uit na de verbouwing. Maar toch: Daar was mijn slaapkamer ......

Kaatje heeft gehad: Aspergus soep met heel veel dode zeebeestjes en duiveneieren er in. Ik at::  Mensen ik heb een berg gebakken “tjoemi tjoemi” ( calamaris) voorgeschoteld gekregen. Ik kreeg het niet op. De rest ging “bisa di boenkoes” (  kan het in een doggybag ?) . Antwoord: Bisa toean. Yes! Het ligt nu in de koelkast. Moet ik het  meenemen? Neen dus. Er is wel plaats genoeg in de  KLM Tripple 7 . Van Bandung naar het vliegveld Soekarno Hatta van Jakarta   gaan we met een shuttlebus. Alleen de chauffeur, de koffers en wij gaan daarin. Dit ook om besmetting te voorkomen.  Sylvie Moal de nicht van Ron die in eerste instantie  mee wilde gaan heeft besloten dit niet te doen. Gelukkig maar. Social distance van 1,5 m bewaren.