De tripjes week na mijn verjaardag.

Het is me een weekje wel geweest.

Kay is aangekomen.

Nu hij er is kunnen we beginnen met het maken van de tripjes. We hebben kennisgemaakt met een autochauffeur Cecep. Hij zal ons overal naar toe brengen.

Er stonden aan aantal dingen die wij willen zien en doen. a) goa Pawon en Taman Batu  (het stenen bos) b) Kawa putih ( het witte krater meer ) c) Curug penganten ( bruidssluier waterval

a) Goa Pawon ( Goa = grot ; Pawon =  Keuken)  De naam geeft het al aan: Dit is een grot die vroeger bewoond is geweest. Er is duidelijk een gedeelte waar gekookt werd aangetroffen.  Deze grot bevindt zich een twintigtal kilometers ten westen van Cimahi. Hier wordt sinds jaar en dag kalk en marmer gedolven. Het is een karstgebied. Stukken van een heuvel is weggeerodeerd en de hardere gesteenten zijn blijven liggen of staan. Hier is dus de grot ontstaan waar duizenden  jaar geleden mensen hebben gewoond. Onze Dordogne bezoeken aan de Cro Magnon grotten kwamen weer boven. Dus vandaar deze trip bestemming. Het is niet zo indrukwekkend als de franse grotten. Maar wel leuk om te zien. 

Op de top van de heuvel bevindt zich de Taman Batu "taman "= tuin). De stenen tuin. De niet geerodeerde harde steenlagen  vormen een bizar landschap . Her en der staan vertikale pilaren steen en overal verspreid liggen raar gevormde platen. Het doet me een beetje denken aan Cappadocie in Turkije. Maar dan zonder de hoedjes op de “staken”. Jammer dat het bewolkt was. Anders kun je een groot gedeelte van de hoogvlakte van Bandung zien. Later begon het inderdaad te regenen en hebben we in een "warung" ( verkoopstalletje ) lekkere "kelapa muda"  (jonge klapper) water gedronken. Lekker fris. Dit is water dat in de nog dunne jonge klapperbol zit. Dit is dus niet klappermelk of "santen". Want dit verkrijg je pas als de klapper oud en het water in de dop verdwenen is.

b) Kawa putih ( witte kratermeer )

Er zijn twee kraters in de omgeving van Bandoeng die zonder bergbeklimmen gemakkelijk bereikbaar zijn.

De eerste is de Krater van de Tangkoeban Perahoe die ten noorden van Bandoeng ligt. De  tweede krater die al lopend gemakkelijk bereikbaar is is de Kawah Poetih.. Deze ligt ten zuiden van Bandung in het land dat Hella Haase beschrijft in haar boeken. Dit is het gebied van de theeplantages.  De Kawa Poetih is eigenlijk een kratermeer.  Het water ziet er melkachtig wit uit. Dit komt door de vele zwafeldampen die uit het meer opstijgen. Het is net alsof het meer steeds  bedekt is door een laag mist. Het ruikt ook naar rotte eieren. Maar gelukkig niet op de dag dat we er waren. We konden er langer blijven dan vijftien minuten die aanbevolen wordt. Hier tref je dus geen borrelende warm water aan waarmee je eieren kunt koken. Het meer ligt op een hoogte van ongeveer 2450 m  aan de voet van de vulkaan Patoeha.. Dus de hoogte waar de theestruiken het beste groeien. Hier komt ook de  mallabar thee vandaan die op de hellingen van de vulkaan Mallabar groeit. Het was te laat op de dag  om de theepluksters aan het werk te zien. Ze waren al klaar met hun werk. Ik doe het hun niet na om met een 20 kg zware rugzak theebladeren de hellingen op en af te lopen.  En dat iedere dag! "Ach soedah biasa toean” zeiden ze tegen mij. Ach we zijn het zo gewend, meneer. Ja, al generaties lang.

Op de terugweg hebben  een ons bekende restaurant  opgezocht. Hier waren we ook nog met Casper geweest. De grote goudvissen zwommen nog steeds onder onze houten vloer op palen. Er waren zeer grote bij. Of ze wel smaken? Ja, ja je kunt ze bestellen en dan worden ze voor jou eetbaar gemaakt. Dus bij het bestellen bombardeer je jezelf tot doodvonnisser. "Selamat makan". Eet smakelijk 

c) Curug Penganten ( bruidssluier waterval)

In de jaren 50 was ik lid van een padvindersgroep. Hier gingen we wel eens naar toe. Het ligt ten noorden van Cimahi tegen de hellingen van de Tankoeban Prahoe. Deze ömgekeerde prauw" berg is helaas maar gedeeltelijk te zien door de laag hangende bewolking. Maar gelukkig was het droog. Toen we bij de ingang stonden begreep ik niet, dat ik vroeger naar beneden en naar boven kroop. Vandaag de dag hebben ze een keurig gemaakte trap met ongelijke treehoogten aangelegd. Je moet 400 treden af lopen om beneden bij de waterval te komen. Kay en mijn nicht Sylvie hebben het gehaald! Ik niet. Ik ben lekker boven gebleven en heb me kostelijk vermaakt met  de apen (echte) die van alles en nog wat stalen uit de warungs en de gestalde scooters. Kaatje is tot de helft gekomen en heeft op een uitkijkplateau lekker van het uitzicht genoten. Gelijk had ze.

De trip bracht ons vervolgens naar een culinair uitgaans gebied Kampoeng Daun. Dit is een verzameling eethuisjes in een daluitloper. Ze hebben het prachtig aangelegd. Hier en daar een beetje kitsch. Hier en daar kunstrotsen van polyester. Maar de pisang goreng was lekker en de siroop ook.

"Sekianlah mingu ini. Besok kami berankat ke Pangandaran dengan charter mobil." Dit was dan wat we deze week hebben gedaan. Morgen gaan we met de gecharterde auto naar Pangandaran. Dit ligt aan de zuidkust van Java. We moeten ongeveer 8 uur rijden om er te komen. Er gaat wel een  trein naar toe. Maar zo'n treinreis is te omslachtig . We moeten dan een paar keer overstappen.

Ik ben benieuwd hoe het strandleven daar is  geworden. In 1995 zijn we - samen met Wanda Fred , Lenny en Wouter - met de "Schone Streven"reis geweest. We zullen het wel zien.

Maar er is wel een Pizza hut zegt Kay. Het ligt wel afgelegen. Maar de pizza’s moeten goed zijn . Volgens de backpacker reviews.

Laten we hopen, dat dat waar is.