Verjaardag op Pasir Kumeli

Mijn 80 ste verjaardag wilden wij dus in ons voorouderlijk huis Pasir Kumeli 55 in Cimahi vieren. In deze stad ben ik geboren. Mijn geboortehuis staat hemelsbreed een kilometer er vandaan. dus leek het ons leuk om dit zo te doen. Samen met een klein aantal familieleden. Rustig.

Maar het verliep heel anders. Vanuit Nederland heb ik mijn neef Adri gevraagd of het mogelijk is om mijn verjaardag in zijn huis te vieren zodra Kay aangekomen is. Dat kon.

Mijn neef Adri - beheerder en eigenaar van ons voorouderlijk huis - is heel betrokken bij de Protestantse kerk waatoe hij behoort. In zijn kerkgemeente is hij kerkbestuurslid. Het is in deze gemeente een gewoonte om een keer per maand in het huis van een bestuurslid bij elkaar te komen. Een gebedsdienst te houden en daarna gezamenlijk te eten. Wat heeft hij gedaan? De bijeenkomst heeft hij voor de maand maart bij hem thuis geplanned. Dan kunnen we op die dag ook mijn verjaardag vieren.

En zo gebeurde het ook. Behalve het voltallige kerkbestuur kwamen ook nog een aantal kerkleden mee. Onder aanvoering  van de “pendeta” - dominee - kwamen de gasten binnen. De huiskamer was groot genoeg om een veertigtal gasten te ontvangen. Op zo veel mensen hebben wij niet gerekend. Maar gelukkig hebben we het aantal gasten ruim genomen in verband met het te bestellen eten bij de cateraar. Dus was er genoeg eten voor iedereen. behalve de nasi koening .... De cateraar heeft de grote pan met gele rijst vergeten mee te nemen en moest hij het  nabrengen. Dit gebeurde tijdens de gebedsdienst die gehouden werd na het openingsgebed en liturgie. Het kwam dus goed.

De dienst werd beeindigd met het zingen van “Lang zal ze leven “ in het Indonesisch.  Bijzonder. Het deed me goed.

Zo’n verjaardag heb ik nog nooit gehad. Ik ben blij dat wij het zo gedaan hebben.

En de nasi koening en indische hapjes waren lekker! Zulke een goeie heb ik nog niet gehad ....