Amed het walhalla voor duikers

Langs de kustweg reden we van Lovina naar Amed.

Met een beetje weemoed. We verlieten een plaats waar we heel ontspannen   hebben verbleven. Dag huisje zonder goed werkende TV, warm water krijg je pas nadat je de kraan een paar minuten hebt laten lopen. Maar Kitty kreeg genoeg warm water om haar haar te wassen. Dag kamer met de klemmende huis- en kastdeuren. Maar het meest zullen we de tokeh missen die alleen zes keer aanslaat. Meer energie had hij niet. Want de slagen vier tot en met de laatste kreeg hij/zij met moeite uit de keel. Ademloos?  Gelukkig huisde hij onder ons dak tussen de spanten die ook bevolkt wordt door vele insectjagende tjitjaks. Daarom kunnen we de huistokeh  goed horen.

Resort Jukung Bali Villa’s in Amed.  Dit resort bestaat uit vier alleenstaande huizen. Op een van de vier is nog een ander appartement gebouwd. Alle huizen liggen in een mooie balinese tuin. En hebben “seaview”. Vanaf het voorste gedeelte , terras met “bale bale” ( ligbed van bamboe) met kussens erop) kunnen we de zee zien. De tuin grenst aan een eigen zeeterras met ligbedden. Ook weer grenzend aan een overwegend ronde stenen strand. De zee loopt geleidelijk aan dieper. Dus je kunt direct in zee stappen om te zwemmen of te duiken.  Parallel aan het strand liggen een paar zeedalen of zee kliffen. Dit is daarom een geliefde plek om te duiken. We zien dan ook iedere dag vlerkboten de duikers voor onze neus in het water plonsen.  Ze blijven dan boven de plek ronddrijven. Totdat men er genoeg van heeft. Of de luchtcilinders leeg zijn. En dan komen er weer nieuwe duikers.

De kamer is ruim. In verhouding is het badkamergedeelte ook groot te noemen. De vloer is mooi geplaveid met platte stenen. De muren zijn besteend. Dus geen tegels. Maar mooie platte gladde stenen die vanuit het zeestrand uitgekozen zijn. Het is een kunst om de stenen zo te stapelen. Origineel is de douche uitmonding. Dit is geen Grohe made in China maar een echte bamboebuis. Hier komt alleen koud leiding water uit. Als je gaat douchen is de eerste seconde schokkend. Maar door de harde waterstraal is het daarna lekker fris. Vind ik dan. Kaatje heeft er niet aan kunnen wennen. Ze ging “ cowboy mandi” doen. Ze deed warm water in een bak en daarmee lapte zij zich af. Water en energie zuinig ingedeeld dus. Hoe kwamen we aan warm water? Dat wordt in grote thermosflessen gebracht door een staflid. Je kunt dan ook thee en koffie zelf maken. Als het water op is leg je de thermos op de grond. Als eestaflid dit ziet dan wordt er weer een volle gebracht. Dat gaat echt routineus. We hebben nooit zonder warm thermosfles water gezeten.

Wat ze ook niet hebben? Geen restaurant. Dat is de linker buurman. Ook geen zwembad! De zee ligt op 1 minuut lopen de trap af. Zo bespaar je grondoppervlakte .En ook geen TVapparaat op de kamer. Het coronanieuws volgen we via de internet kranten. Leve klikklik.nl! Wat hebben ze hier wel? In overvloed zelfs! REGEN. In de week die we er waren heeft het twee dagen en een nacht gehoosd.Maar nergens was er “botjor” ( een lekkend dak). Dus zaten we droog. De massagebeurt vindt ook overdekt op de bale bale plaats. De “ibu” ( vrouw) die dit deed was niet al te groot en zag er zwakjes uit. Maar mensen wat was ze sterk. Bij de eerste massage beurt vroeg ik: “Ibu ini pijet sedang atau keras?” ( Mevrouw, drukt u nu matig hard of stevig?” Sedang pak. Matig meneer. Wat was ik blij. Het gevoel dat ik bij sedang had liep tegen de pijngrens aan. Vooral de massage van de voetzolen was geweldig pijnlijk maar ontspannend. Ik heb de “ manager/kok/tuinverzorger/receptionist ( multifunctionele man) gevraagd waarom ze geen solarwarmte systeem hebben. Je kent het wel. Lange zwarte tolueen buizen op het dak vol water gieten en door de zon laten verwarmen Het ligt in de planning “ Monique, een figuur in de cloud ergens in europa” heeft het al op papier staan. “Kenapan dibangunkan? “ (Wanneer wordt het aangelegd?) Een glimlach en een schouderophalen is het antwoord.

Weet je wat ze hier ook hebben? Een tokeh die nog moet leren tellen. Meer dan vier slagen haalt hij niet. De stakker.

Ik ben benieuwd wat ons in Sanur te wachten staat. Morgen komt Made ons weer ophalen. Hij rijdt van zijn huis eerst ca 2 uur om bij ons te komen. Dan volgt weer een rit van ca. 3 uur naar Sanur. Onderweg gaan we nog een Bali Age dorp bezoeken. En heel veel versierde tempels zien. Een Toeristische route via “jalan tikus jang sempit” ( smalle sluipwegen) wacht ons.